امام محمد باقر(عليه السلام):
فِي الْمِلْحِ شِفاءٌ مِنْ سَبْعينَ داء، ثُمَّ قالَ: لَوْ يَعْلَمُ النّاسُ ما فِي الْمِلْحِ ما تَداوَوا إلاّ بِهِ؛
نمك شفابخش و درمان كننده هفتاد نوع مرض و درد خواهد بود.
و افزود: چنانچه مردم خواصّ نمك را میدانستند به چيزی غير از نمك مداوا و درمان نمیكردند.
تنبيه الخواطر: صفحه ۴۶۸
رسول خدا(صلي الله عليه وآله):
تَنَظَّفُوا بِكُلِّ مَا اسْتَطَعْتُمْ، فَإنَّ اللّهَ تَعالی بَنَی الإسْلامَ عَلَی النِّظَافَةِ؛
تا میتوانید پاکیزه باشید چرا که خداوند اسلام را بر پاکیزگی بنا نهاده است.
كنز العمال جلد ۶، صفحه ۳۷۱
امام موسي كاظم(عليه السلام):
لَو أنَّ النّاسَ قَصَدُوا فِی المَطْعَمِ لَاسْتَقامَتْ أبْدانُهُمْ؛
اگر مردم در خوراک خود میانهرو باشند، بدنهایشان پایدار خواهد ماند.
بحار الأنوار ج۶۶، صفحه ۳۳۴
امام رضا(ع):
مَنْ أَرَادَ أَنْ لَا یَشْتَكِیَ مَثَانَتَهُ فَلَا یَحْبِسِ الْبَوْلَ وَ لَوْ عَلَى ظَهْرِ دَابَّتِه؛
كسى كه میخواهد از مثانهاش شكایت نكند، ادرار خود را نگه ندارد و لو اینكه سوار چارپای خود باشد.
طب الرضا: ۳۵
رسول خدا(ص):
تَجَنَّبِ الدَّوَاءَ مَا احْتَمَلَ بَدَنُكَ الدَّاءَ فَإِذَا لَمْ یَحْتَمِلِ الدَّاءَ فَالدَّوَاء؛
تا هنگامى كه بدنت درد را تحمل مىكند از مصرف دارو بپرهیز،
در صورتی که درد را تحمل نكرد آنگاه از دارو استفاده كن.
مكارم الاخلاق: ۳۶۲
پيامبر خدا(ص):
«كُلُّ طَعامٍ لا يُذْكَرُ اِسْمُ اللّهِ عَلَيْهِ، فَاِنَّما هُوَ داءٌ وَ لا بَرَكَةَ فيهِ»؛
هر غذايى كه نام خدا بر آن برده نشود، درد است و هيچ بركتى در آن نيست.
كنز العمّال ۱۵: ۲۳۸
حضرت امیرالمؤمنین(علیهالسلام):
«اَلصِّحَّةُ اَفْضَلُ النِّعَمِ»؛
سلامتى؛ برترین نعمتهاست.
غررالحكم: ح ۱۰۵۰
امام رضا(عليه السلام):
إنَّ اللهَ تَبارَكَ وَ تَعالى لَمْ يُبِحْ اَكْلاً وَ لا شُرْبا اِلاّ ما فيهِ الْمَنْفَعَةُ وَ الصَّلاحُ وَ لَمْ يُحَرِّمْ اِلاّ ما فيهِ الضَّرَرُ وَالتَّلَفُ وَالْفَسادُ، فَكُلُّ نافِعٍ مُقَوٍّ لِلْجِسْمِ فيهِ قُوَّةٌ لِلْبَدَنِ فَهُوَ حَلالٌ وَ كُلُّ مُضِرٍّ يَذْهَبُ بِالْقُوَّةِ أوْ قاتِلٍ فَحَرامٌ؛
خداوند تبارك و تعالى هيچ خوردنى و نوشيدنى را حلال نكرده، مگر آن كه درآن منفعت و صلاح انسان بوده و هيچ خوردنى و نوشيدنى را حرام ننموده، مگر آن كه در آن زيان و نابودى و فساد بوده است،
پس هر چيز سودمندى، که نيرو بخش جسم و باعث تقويت بدن است، حلال، و هر چيز مضری كه قواى جسمانى را از بين برده يا موجب مرگ شود، حرام است.
مستدرك الوسائل ۱۶: ۳۳۳
حضرت امیرالمؤمنین(علیهالسلام):
اَلْمَعِدَةُ بَيْتُ الاَدواءِ وَ الْحِميَةُ رَأسُ الدَّواءِ، وَ عَوِّدْ كُلَّ بَدَنٍ مَا اعْتادَ. لاصِحَّةَ مَعَ النَّهَمِ؛
معده؛ خانهی دردهاست و پرهيز، بهترين درمان است.
هر بدنى را به همان كه خو گرفته، عادت دهيد (احتمالا منشا مثل معروف ترک عادت موجب مرض است، این روایت باشد).
با پرخورى، تندرستى نخواهد بود.
بحارالأنوار ۵۹: ۲۶۸
