غذای بدون بسم الله
پيامبر خدا(ص):
«كُلُّ طَعامٍ لا يُذْكَرُ اِسْمُ اللّهِ عَلَيْهِ، فَاِنَّما هُوَ داءٌ وَ لا بَرَكَةَ فيهِ»؛
هر غذايى كه نام خدا بر آن برده نشود، درد است و هيچ بركتى در آن نيست.
كنز العمّال ۱۵: ۲۳۸
پيامبر خدا(ص):
«كُلُّ طَعامٍ لا يُذْكَرُ اِسْمُ اللّهِ عَلَيْهِ، فَاِنَّما هُوَ داءٌ وَ لا بَرَكَةَ فيهِ»؛
هر غذايى كه نام خدا بر آن برده نشود، درد است و هيچ بركتى در آن نيست.
كنز العمّال ۱۵: ۲۳۸
حضرت امیرالمؤمنین(علیهالسلام):
«اَلصِّحَّةُ اَفْضَلُ النِّعَمِ»؛
سلامتى؛ برترین نعمتهاست.
غررالحكم: ح ۱۰۵۰
امام رضا(عليه السلام):
إنَّ اللهَ تَبارَكَ وَ تَعالى لَمْ يُبِحْ اَكْلاً وَ لا شُرْبا اِلاّ ما فيهِ الْمَنْفَعَةُ وَ الصَّلاحُ وَ لَمْ يُحَرِّمْ اِلاّ ما فيهِ الضَّرَرُ وَالتَّلَفُ وَالْفَسادُ، فَكُلُّ نافِعٍ مُقَوٍّ لِلْجِسْمِ فيهِ قُوَّةٌ لِلْبَدَنِ فَهُوَ حَلالٌ وَ كُلُّ مُضِرٍّ يَذْهَبُ بِالْقُوَّةِ أوْ قاتِلٍ فَحَرامٌ؛
خداوند تبارك و تعالى هيچ خوردنى و نوشيدنى را حلال نكرده، مگر آن كه درآن منفعت و صلاح انسان بوده و هيچ خوردنى و نوشيدنى را حرام ننموده، مگر آن كه در آن زيان و نابودى و فساد بوده است،
پس هر چيز سودمندى، که نيرو بخش جسم و باعث تقويت بدن است، حلال، و هر چيز مضری كه قواى جسمانى را از بين برده يا موجب مرگ شود، حرام است.
مستدرك الوسائل ۱۶: ۳۳۳
حضرت امیرالمؤمنین(علیهالسلام):
اَلْمَعِدَةُ بَيْتُ الاَدواءِ وَ الْحِميَةُ رَأسُ الدَّواءِ، وَ عَوِّدْ كُلَّ بَدَنٍ مَا اعْتادَ. لاصِحَّةَ مَعَ النَّهَمِ؛
معده؛ خانهی دردهاست و پرهيز، بهترين درمان است.
هر بدنى را به همان كه خو گرفته، عادت دهيد (احتمالا منشا مثل معروف ترک عادت موجب مرض است، این روایت باشد).
با پرخورى، تندرستى نخواهد بود.
بحارالأنوار ۵۹: ۲۶۸
حضرت امیرالمؤمنین(علیه السلام):
«مَن تَطَبَّبَ فَلیَتَّقِ اللهَ، وَلیَنَصَح وَلیَجتَهِد»؛
هر كس طبابت کند، بايد كه از خدا بترسد، و خيرخواه باشد و (برای درمان بیماران) تلاش کند.
بحار الأنوار ۶۲: ۷۴