امام محمد باقر(عليه السلام): فِي الْمِلْحِ شِفاءٌ مِنْ سَبْعينَ داء، ثُمَّ قالَ: لَوْ يَعْلَمُ النّاسُ ما فِي الْمِلْحِ ما تَداوَوا إلاّ بِهِ؛ نمك شفابخش و درمان كننده هفتاد نوع مرض و درد خواهد بود. و افزود: چنانچه مردم خواصّ نمك را میدانستند به چيزی غير از نمك مداوا و درمان نمیكردند. تنبيه الخواطر: صفحه ۴۶۸
امیرالمومنین(علیه السلام): لا تَسْتَبِدَّ بِرَأْيِكَ فَمَنِ اسْتَبَدَّ بِرَأْيِهِ هَلَكَ؛ خودرأی نباش که هر کس خودرأی باشد هلاک میگردد. تصنيف غررالحکم: صفحه ۴۴۳
رسول خدا(صلي الله عليه وآله): تَنَظَّفُوا بِكُلِّ مَا اسْتَطَعْتُمْ، فَإنَّ اللّهَ تَعالی بَنَی الإسْلامَ عَلَی النِّظَافَةِ؛ تا میتوانید پاکیزه باشید چرا که خداوند اسلام را بر پاکیزگی بنا نهاده است. كنز العمال جلد ۶، صفحه ۳۷۱
امام جعفر صادق(عليه السلام): مَنْ لَمْ یَمْلِکْ غَضَبَهُ لَمْ یَملِکْ عَقْلَهُ؛ هر کس اختیار غضب خود را نداشته باشد، مالک عقل خود نیست. کافی جلد ۲، صفحه ۳۰۳
امام موسي كاظم(عليه السلام): لَو أنَّ النّاسَ قَصَدُوا فِی المَطْعَمِ لَاسْتَقامَتْ أبْدانُهُمْ؛ اگر مردم در خوراک خود میانهرو باشند، بدنهایشان پایدار خواهد ماند. بحار الأنوار ج۶۶، صفحه ۳۳۴
امام جعفر صادق(عليه السلام): إیّاکُمْ وَالخُصُومَةَ فَإنَّهَا تَشْغَلُ القَلْبَ وَتُورِثُ النِّفاقَ وَتَکْسِبُ الصَّغائِنَ؛ از خصومت و دشمنی بپرهیزید، زیرا که دل را به خود مشغول میکند و موجب نفاق میگردد و باعث کینهتوزی میشود. اصول کافی جلد ۲، صفحه ۳۰۱
امام رضا(ع): مَنْ أَرَادَ أَنْ لَا یَشْتَكِیَ مَثَانَتَهُ فَلَا یَحْبِسِ الْبَوْلَ وَ لَوْ عَلَى ظَهْرِ دَابَّتِه؛ كسى كه میخواهد از مثانهاش شكایت نكند، ادرار خود را نگه ندارد و لو اینكه سوار چارپای خود باشد. طب الرضا: ۳۵
رسول خدا(ص): تَجَنَّبِ الدَّوَاءَ مَا احْتَمَلَ بَدَنُكَ الدَّاءَ فَإِذَا لَمْ یَحْتَمِلِ الدَّاءَ فَالدَّوَاء؛ تا هنگامى كه بدنت درد را تحمل مىكند از مصرف دارو بپرهیز، در صورتی که درد را تحمل نكرد آنگاه از دارو استفاده كن. مكارم الاخلاق: ۳۶۲
امیرالمؤمنین(ع): خالِطُوا النّاسَ مُخالَطَةً إنْ مِتُّمْ مَعَها بَکَوْا عَلَیکُم، وإنْ عِشْتُم حَنُّوا إلَیکُم؛ با مردم چنان طوری رفتار کنید که اگر مردید بر شما بگریند، و اگر زندگی کردید مشتاق شما باشند. نهج البلاغه، حکمت ۱۰
امام حسن عسکری(ع): لا تُمارِ فَيَذْهَبُ بَهاؤُكَ، وَ لا تُمازِحْ فَيُجْتَرَأُ عَلَيْكَ؛ با كسي جدل و بگو مگو نكن كه خوشروئی و وجهه خود نزد مردم را از دست ميدهي، و با مردم شوخي نكن تا بر تو جرأت پیدا کنند. أعيان الشّيعة ۲: ۴۱